Turbot

Scophthalmus maximus (Psetta maxiama)

    • FAO 05: hodowle w Hiszpanii, Norwegii, Wielkiej Brytanii i Francji
    • FAO 27: Morze Północne
      sieci stawne skrzelowe
    • FAO 27: Morze Północne
      włoki
    • FAO 27: Morze Bałtyckie
      sieci stawne skrzelowe

      Wróć do listy

    Opis gatunku
    Turbot to gatunek ryby flądrokształtnej, występującej w wodach o gliniastym i piaszczystym dnie, do 100 m głębokości. Turbot osiąga długość do 1 m i wagę do 25 kg. Jest drapieżnikiem, żywi się rybami (głównie witlinkiem i ostrobokiem), skorupiakami i mięczakami.

    Połowy dziko żyjących ryb
    Stan zasobów dziko żyjących
    Liczebność zasobów w Morzu Północnym wzrosła i ich stan wydaje się być dobry. Śmiertelność połowowa w Morzu Śródziemnym jest wysoka. Nie ma informacji na temat stanu zasobów w Morzu Celtyckim.
    Wpływ połowów na środowisko
    Połowy sieciami skrzelowymi nie są zrównoważoną metodą, ponieważ w sieci mogą przypadkowo zostać złapane ptaki i ssaki morskie. Połowy włokami dennymi i włokami ramowymi w rybołówstwie mieszanym, ukierunkowane na inne ryby flądrowate, charakteryzują się bardzo wysokimi odrzutami i mają negatywne oddziaływanie na dno morskie.
    Zarządzanie
    Zarządzanie połowami turbota objęte jest przepisami Wspólnej Polityki Rybołówstwa UE i obejmuje ustalanie maksymalnych limitów połowowych. System zarządzania jest wdrożony.

    Akwakultura
    Zużycie karmy i energii
    Do wyhodowania 1 kg turbota potrzeba ok. 3 kg ryb, co zagraża dziko żyjącym zasobom. Niestety, karma (mączka rybna i olej) nie pochodzi ze zrównoważonych źródeł i negatywnie wpływa na stan populacji dziko żyjących ryb poławianych na paszę. Infrastruktura dla akwakultury zużywa dużo energii w celu utrzymania przepływu wody.
    Wpływ na środowisko
    Turbot hodowany jest na lądzie w systemach przepływowych. Akwakultura turbota ma mały wpływ na sąsiadujące siedliska.
    Zarządzanie
    Hodowle turbota w Europie są kompleksowo i skutecznie zarządzane. Ryzyko negatywnego oddziaływania na środowisko jest więc niewielkie.