Śledź atlantycki
Clupea harengus
- FAO 27: Skagerrak, Kattegat, Morze Północne, Kanał Angielskiwłoki pelagiczne, okrężnice
- FAO 27: Zatoka Ryska Morza Bałtyckiegowłoki pelagiczne, żaki
- FAO 27: Morze Celtyckie, wody na zachód od Szkocji i Irlandiiwłoki pelagiczne
- FAO 27: Morze Norweskie, Morze Barentsa, Islandia, Wyspy Owcze, Grenlandiawłoki pelagiczne, okrężnice
- FAO 27: Morze Bałtyckiesieci stawne skrzelowe, włoki pelagiczne
- FAO 21: Kanada
Opis gatunku
Śledź jest rybą pelagiczną tj. bytującą w otwartej toni wodnej. Żyje w ławicach na głębokościach do około 360 metrów. Występuje w wodach północnego Atlantyku, Morza Północnego i Bałtyku. Żywi się m.in. zooplanktonem. Stanowi też cenne pożywienie dla wielu morskich zwierząt, w tym dla drapieżnych ryb, ptaków i ssaków morskich. Ta smukła ryba osiąga długość około 45 cm i żyje do 25 lat.
Stan zasobów
Śledź atlantycki jest jednym z najważniejszych gatunków ryb konsumpcyjnych na świecie. W niektórych regionach zasoby są w dobrej kondycji np. centralne stado bałtyckiego śledzia, stado w Morzu Irlandzkim i stado w północnych obszarach Atlantyku i Morzu Norweskim, podczas gdy inne populacje są uznane za nadmiernie eksploatowane, a ich liczebność jest bardzo niska np. stado w zachodniej części Morza Bałtyckiego. W ostatnich latach zasoby w wodach europejskich zmalały i obecnie istnieje zwiększone ryzyko ich przełowienia.
Wpływ połowów na środowisko
Narzędzia stosowane w połowach śledzia rzadko dotykają dna morskiego, w związku z tym, przyłowy są niskie, a wrażliwe siedliska przydenne pozostają nienaruszone. Niestety, w wielu przypadkach złowione śledzie są wyrzucane w całości do morza, w oczekiwaniu na bardziej opłacalne połowy (ta nielegalna procedura nazywana jest „high-grading”, czyli selekcja jakościowa). Wyrzucanie złowionych ryb z powrotem do morza jest zakazane w Unii Europejskiej na podstawie przepisów Wspólnej Polityki Rybołówstwa i tzw. “zakazu odrzutów” czyli obowiązku wyładunku całego połowu w porcie.
Zarządzanie
Stada śledzia występujące w wodach Unii Europejskiej podlegają zarządzaniu w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa i corocznie są dla nich ustanawiane unijne limity połowowe. Ponadto bałtyckie stada śledzia poprzez Wieloletni plan zarządzania dla stad ryb dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim z 2016 roku. Część stad śledzia z Oceanu Atlantyckiego Unia Europejska dzieli z państwami przybrzeżnymi, m.in. z Norwegią. Dla tych stad ustanawiane umowy międzynarodowe określające poziom połowów.
