Flądra/Stornia

Platichthys flesus

    • FAO 27: Morze Bałtyckie (z wyłączeniem podobszarów 24, 25, 26, 28)
      sieci stawne skrzelowe
    • FAO 27: Morze Bałtyckie, podobszary 24, 25, 26, 28
      włoki denne, sieci stawne skrzelowe
    • FAO 27: Morze Północne, Skagerrak, Kattegat
      połowy elektryczne za pomocą włoków, włoki denne

      Wróć do listy

    Opis gatunku
    Flądra, nazywana również stornią, należy do tzw. płastug – ryb o bocznie spłaszczonym ciele, prowadzących przydenny tryb życia. Płastugi mają podobny tryb życia i budowę ciała do chrzęstnoszkieletowych płaszczek, jednak nie są z nimi spokrewnione. Charakterystyczne dla flądry, jak i innych płastug, jest położenie oczu po jednej stronie spłaszczonego ciała, przy czym jeden bok ciała jest niezabarwiony, a drugi barwny. Gatunek jest spotykany  w wodach przybrzeżnych Oceanu Atlantyckiego, w Morzu Śródziemnym, Morzu Bałtyckim, Morzu Czarnym i Morzu Białym.

    Stan zasobów
    Brakuje danych naukowych aby oszacować stan stad flądry
    w wodach Europy. Istnieje ryzyko nadmiernych połowów flądry w Morzu Bałtyckim, wobec bardzo ograniczonych limitów połowowych na stada bałtyckiego dorsza.

    Wpływ połowów na środowisko
    Gatunek ten stanowi przyłów w połowach ryb przydennych, takich jak dorsz lub gładzica. Do połowów używane są głównie włoki denne, które ciągnięte po dnie morskim, niszczą cenne przydenne siedliska. Ta metoda połowowa jest nieselektywna i charakteryzuje się dużymi przyłowem organizmów morskich. 

    Zarządzanie
    Flądra podlega zarządzaniu w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa, jednak dla tego gatunku nie są ustanawiane coroczne unijne limity połowowe. Środki ochronne w odniesieniu do flądry są wymienione w Bałtyckim wieloletnim planie zarządzania dla stad ryb dorsza, śledzia i szprota w Morzu Bałtyckim z 2016 roku.