Czarniak/Dorsz czarny

Opis gatunku
Czarniak, zwany także dorszem czarnym, jest rybą drapieżną żyjącą w ławicach. Żywi się śledziami, szprotami i podobnymi gatunkami ryb. Zamieszkuje północno-wschodni Atlantyk, m.in. wody w okolicach Islandii, Svalbardu, Norwegii, Morze Barentsa, Zatokę Biskajską oraz Morze Północne. Poprzez cieśninę Skagerrak, dociera do północnej części Kattegatu. Czarniak osiąga do 1,3 metra długości i żyje nawet 25 lat. Z powodu wolnego wzrostu, późnego dojrzewania i długowieczności, ryby te są bardzo narażone na przełowienie. Nazwa zapewne wzięła się stąd, że wnętrze pyska czarniaka jest czarne, a grzbiet ciemny.

Stan zasobów
Stan stad czarniaka w Morzu Północnym Skagerrak i Kattegat, Morzu Barentsa, Morzu Norweskim oraz w wodach Islandii jest dobry, a połowy prowadzone są tam prowadzone na zrównoważonym poziomie.

Wpływ połowów na środowisko
Przyłowy i odrzuty w połowach czarniaka w Morzu Norweskim i Morzu Barentsa są na umiarkowanym poziomie. W niektórych regionach występują znaczne przyłowy ryb młodocianych, które nie miały jeszcze okazji do rozrodu. Połowy włokami dennymi powodują negatywne zmiany w dnie morskim i niszczą przydenne siedliska. Połowy prowadzone sieciami stawnymi i skrzelowymi mają mniejszy negatywny wpływ na organizmy żyjące przy dnie, natomiast możliwe są w nich przyłowy zagrożonych gatunków rekinów oraz ssaków i ptaków morskich.

Zarządzanie
Stado czarniaka w Morzu Północnym, wodach na zachód od Szkocji, Skagerrak i Kattegat podlega zarządzaniu w ramach Wspólnej Polityki Rybołówstwa UE i corocznie są dla niego ustanawiane unijne limity połowowe. Ponadto stado to jest zarządzane poprzez unijny Wieloletni plan zarządzania dla stad ryb dennych Morza Północnego z 2018 roku.