Sola

Solea solea

    • FAO 27: Bałtyk Zachodni, Kattegat i Skagerrak, Morze Północne, Zatoka Biskajska
      sieci stawne skrzelowe
    • FAO 27: Bałtyk Zachodni
      włoki denne
    • FAO 27: pozostałe obszary

    Opis gatunku
    Sola należy do rodziny solowatych i grupy płastug. Dorosłe sole osiągają średnią długość od 50 do 60 cm i wagę między 300 a 400 gramów. Czasami zdarzają się osobniki ważące nawet 3 kg. Sola zamieszkuje wschodni Atlantyk, w tym zachodnią część Morza Bałtyckiego oraz Morze Śródziemne. Jest gatunkiem występującym przy miękkim, piaszczystym dnie, zazwyczaj samotnie.

    Połowy dziko żyjących ryb
    Stan zasobów
    W północno wschodniej części Atlantyku występuje wiele różnych populacji soli. Zasoby w Morzu Północnym, wschodniej części Kanału Angielskiego i w Zatoce Biskajskiej są w dobrym stanie. Stado w cieśninach Skagerrak i Kattegat jest obecnie poławiane na poziomie zrównoważonym. Ciągła eksploatacja może doprowadzić jednak do przełowienia. W Morzu Irlandzkim już przełowione stada są nadal eksploatowane w sposób zbyt intensywny. Niektóre stada w Morzu Śródziemnym oceniane są również jako przełowione. Roczne globalne połowy wynoszą około 32 tys. ton.
    Wg Czerwonej Listy Gatunków Zagrożonych Wyginięciem IUCN jest zaklasyfikowana jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia, wymagający dokładniejszych danych.

    Wpływ połowów na środowisko
    Sole są przede wszystkim poławiane przy użyciu włoków rozprzowych, które niszczą dno morskie i żyjące przy dnie organizmy, poza tym są bardzo wysokie przyłowy i odrzuty. Na 1 kilogram soli zostaje odrzuconych nawet 6 kilogramów innych organizmów morskich, które poniosły niepotrzebną śmierć. W Morzu Północnym od 2016 roku obowiązuje zakaz odrzutów w połowach soli. Odrzuty gładzicy i zimnicy są jednak nadal dozwolone. Włoki rozprzowe są coraz częściej zastępowane zelektryfikowanymi włokami rozprzowymi, które przyczyniać się mają do mniejszych szkód w środowisku, ale są nadal w fazie prób (konieczne są dalsze badania dotyczące ich wpływu na środowisko).
    Sieci skrzelowe i niewody duńskie są narzędziami o większej selektywności niż włoki rozprzowe. Ta metoda połowów skutkuje mniejszymi przyłowami osobników młodocianych i niewymiarowych, pod warunkiem dostosowania wielkości oczek w sieciach. Nie ma także negatywnego wpływu na organizmy żyjące na dnie morskim. Problemem nadal pozostają przyłowy dorszy, chronionych parposzy, jak również rekinów i raj.

    Zarządzanie
    W 2019 r. Parlament Europejski postanowił zakazać połowów włokami rozprzowymi zelektryfikowanymi na wodach europejskich. Całkowity zakaz wchodzi w życie 1 lipca 2021 roku. Do tego czasu zaś tylko 5% floty każdego państwa członkowskiego może kontynuować działalność połowową przy użyciu włoków zelektryfikowanych.

    Akwakultura
    Zużycie karmy i energii
    Sole są rybami mięsożernymi o wysokim zapotrzebowaniu energetycznym. Do wyhodowania 1 kilograma soli potrzeba ponad 3,2 kilogramów dziko żyjących ryb, podawanych w formie mączki rybnej lub oleju. Produkcja karmy ma więc dodatkowo wpływ na dziko żyjące zasoby.

    Wpływ na środowisko
    W Europie sole hodowane są w zamkniętych hodowlach, które nie mają negatywnego wpływu na środowisko. Spotykane są również hodowle częściowo otwarte z systemem przepływowym wody, których skuteczność ochrony środowiska jest satysfakcjonująca.