Dorada

Opis gatunku
Dorada to ryba głównie drapieżna, żywi się skorupiakami, w tym małżami i ostrygami. Jest to ryba typowa dla Morza Śródziemnego. Występuje we wszystkich ciepłych, przybrzeżnych wodach słonawych, wzdłuż wybrzeża wschodniego Atlantyku występuje od Wysp Brytyjskich aż po Wyspy Kanaryjskie. Osiąga maksymalną wielkość 70 cm, średnio mierzy ok. 35 cm. Dorada jest jednym z głównych gatunków produkowanych w europejskiej akwakulturze. Hodowla znacznie przewyższa połowy dziko żyjących dorad. Wszystkie osobniki dorady rodzą się jako samce i dopiero w wieku ok. 2-3 lat zaczynają przeobrażać się w samice.

Połowy dziko żyjących ryb
Stan dziko żyjących stad
Z uwagi na brak oszacowań naukowych dla dorady, nie można nic powiedzieć o stanie jej zasobów, natomiast w niektórych rejonach Morza Śródziemnego są jednak oznaki silnej presji rybołówstwa.

Wpływ połowów na środowisko
Wpływ połowów dorady na środowisko jest ograniczony, połowy dziko żyjących ryb stanowią jedynie 5% światowej produkcji tych ryb.

Zarządzanie
Obecnie dla połowów dorady nie ma specjalnych planów zarządzania.

Akwakultura
Zużycie karmy i energii
Dorada jest hodowana na dużą skalę w Morzu Śródziemnym. Hodowlę można prowadzić metodami intensywnymi, pół-intensywnymi i ekstensywnymi, na różne sposoby: w stawach przybrzeżnych, lagunach, czy sadzach, w instalacjach lądowych oraz klatkach morskich.

Wpływ na środowisko
Hodowla dorady w otwartych sadzach ma wiele negatywnych skutków środowiskowych. W celu uniknięcia wysokiego ryzyka związanego z szerokim rozpowszechnieniem chorób i pasożytów, stosuje się substancje odżywcze i chemiczne oraz antybiotyki, które przedostają się do środowiska, negatywnie wpływając na łańcuch pokarmowy. Uciekające ryby mogą osłabić dziko żyjące zasoby poprzez zmianę puli genetycznej, spowodowaną krzyżowaniem się z dziko żyjącymi rybami. W hodowlach ekologicznych stosowanie hormonów jest zakazane, a lekarstw nie stosuje się prewencyjnie, a jedynie w przypadkach choroby.