Lip 23, 2019
Opis gatunku
Jest to gatunek głowonoga, występującego w ciepłych wodach morskich na całym świecie. Jej ramiona mogą osiągnąć do 1 m. długości. Jest drapieżnikiem żywiącym się skorupiakami, rybami, małżami i innymi małymi organizmami. Potrafi zmieniać kolor ciała tak, żeby wtopić się w tło i móc polować z zaskoczenia. Ma bardzo twardy, przypominający papuzi, dziób, którym rozbija twarde muszle mięczaków.
Jest to gatunek poławiany komercyjnie na dużą skalę, popularny na całym świecie. W latach 70-tych i 80-tych ubiegłego wieku jej światowe połowy dochodziły nawet do 100 tys. ton rocznie, dziś spadły do ok. 35 tys. ton.
Wg Czerwonej Listy Gatunków Zagrożonych Wyginięciem IUCN jest zaklasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski (LC).
Lip 23, 2019
Opis gatunku
Łosoś pacyficzny to zbiorcza nazwa dla kilku gatunków ryb z rodziny łososiowatych, żyjących w zlewisku Oceanu Spokojnego i Oceanu Arktycznego. Łososie są rybami wędrownymi, które spędzają większość życia w morzu, wracając do rzek na tarło. Płynąc w górę rzeki na tarło pokonują wiele przeszkód, takich jak niskie kaskady i jazy. Łososie pacyficzne tworzą największe zasoby łososi na świecie. Wracając na tarło ryby te przechodzą szereg zmian fizjologicznych. Na przykład łuski i skóra niektórych z nich zmieniają barwę ze srebrzystej na intensywnie czerwoną. Samce wszystkich gatunków łososi pacyficznych wykształcają bardzo charakterystyczną, zagiętą, haczykowatą żuchwę, niektóre wykształcają dodatkowo garby na grzbiecie.
Stan zasobów
W całym północno-zachodnim Pacyfiku wiele stad dzikich łososi wykazuje trend spadkowy lub całkowite załamanie. W Stanach Zjednoczonych podejmuje się wiele wysiłków celem odtworzenia niektórych populacji dzikiego łososia ale bez znacznych sukcesów.
Brakuje informacji na temat stanu zagrożenia w Czerwonej Księdze IUCN.
Wpływ połowów na środowisko
Rybołówstwo w wodach Alaski stosuje dość selektywne okrężnice, sieci skrzelowe i metodę trollingu. Sieci skrzelowe powodują przyłowy i odrzuty innych gatunków ryb. Podczas trollingu poławiane są inne ryby denne, które są następnie sprzedawane. Pułapki są głównym narzędziem stosowanym w połowach łososia przez rybołówstwo rosyjskie w wodach północnozachodniej części Pacyfiku. Ten typ rybołówstwa wyróżnia się selektywnością. Zdarzają się jednak przyłowy zagrożonej głowacicy syberyjskiej. Nielegalne połowy oraz fałszywe deklaracje połowowe stanowią problem w rybołówstwie rosyjskim.
Zarządzanie
Zarządzanie w rybołówstwie amerykańskim w wodach Alaski (północno-wschodniej części Pacyfiku) jest kompleksowe i skuteczne. W Kanadzie system zarządzania jest skuteczny, dzięki zastosowaniu cięć. W wodach północno zachodniej części Pacyfiku, system zarządzania stosowany w rosyjskim rybołówstwie używającym narzędzia pułapkowe jest częściowo skuteczny, natomiast brak jest skutecznego systemu zarządzania połowami przy użyciu sieci skrzelowych i pławnic.
Lip 23, 2019
Opis gatunku
Pstrąg tęczowy pochodzi z Ameryki Północnej, ale ze względu na swoją popularność dla połowów rekreacyjnych został sukcesywnie introdukowany na całym świecie. Obecnie występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. Pstrągi zamieszkują chłodne rzeki bogate w tlen. Są drapieżnikami, polują na małe ryby, żaby, owady i ich larwy. Samica pstrąga wykopuje dołek w dnie, szybko machając płetwami, do którego później składa ikrę. Po zapłodnieniu jej przez samca, para delikatnie zasypuje jajeczka.
Akwakultura
Lokalizacja / zużycie wody
Pstrągi tęczowe hoduje się w systemach zamkniętych lub przepływowych, które wymagają pompowania dużej ilości wody z naturalnych cieków, co może być problemem w suchych regionach m.in. Hiszpanii lub Włoch.
Zużycie karmy i energii
Do wyhodowania 1 kg pstrąga potrzeba paszy z ok. 1,8 kg innych ryb, co negatywnie wpływa na stada dziko żyjące. Wyłącznie w akwakulturach z certyfikatem ekologicznym, karma pochodzi ze zrównoważonych, przyjaznych środowisku źródeł, np. z odpadów z produkcji żywności.
Wpływ na środowisko
Ścieki z systemów przepływowych oraz hodowli w otwartych sadzach zawierają wysokie stężenie składników odżywczych, co prowadzi do eutrofizacji środowiska, rozprzestrzeniania się chorób i pasożytów na dziko żyjące populacje, jak również mieszania się ryb uciekających z hodowli z rybami dziko żyjącymi. W hodowli prowadzonej w stawach i zbiornikach zanieczyszczenie okolicznych wód jest częściowo ograniczone z uwagi na stosowanie filtrów i systemów oczyszczania. Tylko w akwakulturze ekologicznej, ścieki muszą być oczyszczone zanim zostaną uwolnione do środowiska.
Zarządzanie
W Europie Północnej i w Turcji wpływ na środowisko jest ograniczony rygorystycznymi przepisami. W Europie Południowej systemy zarządzania różnią się pomiędzy krajami i nie zawsze są ściśle wdrożone. W hodowlach ekologicznych przepisy są szczególnie rygorystyczne w celu uniemożliwienia ucieczki ryb hodowlanych, jak również przenoszenia chorób i pasożytów na dziko żyjące gatunki.
